Parafia Rzymskokatolicka

Historia Kościoła w Łukowej

                Od kiedy powstała Łukowa, mieszkańcy wyznania rzymskokatolickiego należeli do parafii p.w. Trójcy Świętej w Leżajsku. Aby móc uczestniczyć w liturgii i przyjmować sakramenty musieli pokonywać drogę ponad 10 km do kościoła parafialnego. Mając tak daleko do kościoła, mieszkańcy często szli modlić się do sąsiedniej parafii sarzyńskiej, mając do niej tylko 3 km. Taka sytuacja trwała aż po połowę XX wieku.

               22 listopada 1969 roku w wyniku rosnącego zapotrzebowania duszpasterskiego, na podstawie umowy zawartej między ks. bp. ordynariuszem diecezji przemyskiej a prowincjałem ojców bernardynów, erygowano nową parafię w Leżajsku p.w. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny i powierzono opiece bernardynom. Od tego czasu bazylika Leżajska przejęła wszystkie obowiązki parafialne i objęła swoim zasięgiem północna cześć miasta Leżajska oraz okoliczne wsie: Łukowa, Jelna, Hucisko, Judaszówka i Maleniska. Ówczesny przełożony i proboszcz O. Jan Berchmanus Głowacki powierzył opiekę duszpasterską nad wiernymi z Jelnej, Łukowej i Judaszówce O. Piotrowi Kotule.

               W tym czasie Łukowa nie posiadała jeszcze kościoła filialnego, ale już po domach prywatnych zaczęto odprawiać nabożeństwa. Msza św. odprawiana była w małym drewnianym domu u Anieli Ryczkowskiej raz w tygodniu m. in. przez O.Ewarysa. Władze państwowe ostro przeciwstawiały się takiej działalności Klasztoru. Księża byli posądzani, przesłuchiwani i nakładano na nich kary.

                Obok drewnianego domu Anieli Ryczkowskiej znajdował się fundament o wymiarach 10ˣ8 m przeznaczony pod dom mieszkalny. Mieszkanka Łukowej przeznaczyła go na budowę kościoła. Prace przy budowie rozpoczęto 15 sierpnia 1975 roku. Część materiałów potrzebnych na budowę świątyni ofiarował pewien mieszkaniec Łukowej. Budowa kościoła odbywała się głównie nocą, gdyż władze komunistyczne sprzeciwiały się budowie świątyń. Opiekunem budowy był O. Ewaryst z Leżajska. Prace przy budowie wykonywane były wyłącznie ręcznie co wymagało dużej odwagi i umiejętności. Odwaga i ofiarność ludzi biorących udział w budowie była przykładem dla innych, którzy także chcieli mieć swój kościół. Osoby budujące świątynię nękano, wzywano na przesłuchania i nakładano na nich kary pieniężne. Ostatecznie budowa została zakończona 1 września 1975 roku.

                W taki oto sposób skończyły się problemy mieszkańców związane z uczestnictwem we Mszy św. Kościół został poświęcony przez ks. abp. Ignacego Tokarczuka. Wkrótce do kościoła został dobudowany punkt katechetyczny w którym odbywała się nauka religii dla dzieci i młodzieży. Służył on też jako zakrystia dla kapłana sprawującego Mszę św.     

                4 sierpnia 1981 roku dekretem ks. abp. Ignacego Tokarczuka erygowano parafię p.w. Św. Franciszka z Asyżu w Jelnej z wydzielonej części parafii Ojców Bernardynów z Leżajska. W skład tej parafii weszła również Łukowa i Judaszówka. Pierwszym proboszczem został O. Bernard Michniewicz. W 1991 roku ks. abp. Tokarczuk na prośbę wiernych, kościoły w Jelnej, Łukowej i Judaszówce  przekazał na własność Prowincji Zakonnej Ojców Bernardynów z siedzibą w Krakowie.

                W związku z rozrastającą się liczbą parafian i coraz trudniejszymi warunkami związanymi z pomieszczeniem się wiernych podczas nabożeństwa, wiosną 1991 roku na terenie Łukowej przystąpiono do budowy większej świątyni. Autorem projektu był mgr inż. Stanisław Pąprowicz z Krosna. Zgodnie z opracowaniem projektu świątynia posiada ok. 650 m². Plac pod budowę nowego Kościoła ofiarowała Waleria Mączka. Mieszkańcy Łukowej chętnie podjęli decyzję budowy nowej świątyni. A budowa zasadniczo różniła się od tej wcześniejszej. Wówczas mieszkańcy mogli prace budowlane wykonywać za dnia a nie jak wcześniej tylko nocą. Wszystkie prace przy budowie wykonywane były przez mieszkańców, którzy byli wyznaczani kolejno na każdy dzień budowy. Do jesieni 1991 roku opiekunem budowy był ówczesny proboszcz O. Kazimierz Stec. Wkrótce został on jednak przeniesiony a nowym proboszczem został O. Doroteusz Lipiński, który przejął sprawowanie nadzoru nad nowo powstałym kościołem w Łukowej.

                 Pierwsza msza św. w nowym kościele została odprawiona w 13 grudnia 1992 roku. Poświęcenie światyni odbyło się 7 maja 1995 roku, a aktu tego dokonał bp. pomocniczy Stefan Moskwa. Podczas uroczystej Mszy św. Kościół został oddany w opiekę Miłosierdziu Bożemu.

                  Do 1999 roku opiekę nad kościołem sprawował O. Doroteusz a następnie proboszczem został O. Wojciech Frączyk, który przyczynił się do wybudowania dzwonnicy obok kościoła.

                  W 2001 roku proboszczem został O. Ksawery Ogórek. Za jego posługiwania Kościół w Łukowej został otynkowany i pomalowany. Wówczas zawiązał się Komitet Parafialny (Dariusz Półćwiartek, Józef Drożdzal, Janusz Kostek i Wiesław Grześkiewicz), który te inwestycje prowadził i nadzorował. W pracach tych bardzo aktywnie uczestniczyli mieszkańcy Łukowej.

                  21 grudnia 2003 roku dekretem ks. abp. Józefa Michalika utworzono rektorat z kosciołów w Łukowej i Przychojcu, a administrację powierzono kapłanowi ks. Zbigniewowi Stradomskiemu.